هپاتیت C
یک عفونت ویروسی است که به کبد حمله می کند و باعث ایجاد التهاب در آن می شود. اغلب افراد مبتلا به ویروس هپاتیت سی (HCV) علایمی ندارند.
اگرچه هپاتیت سی بیماری خطرناکی است ولی با درمان مناسب و تحت پیگیری بودن منظم پزشک و مراقبت بیمار از خود این افراد میتوانند زندگی فعال و عادی داشته باشند؛ اما باید بدانیم که پیشگیری بسیار آسانتر و کم هزینهتر از درمان است.
راه های انتقال بیماری
هپاتیت C
استفاده از سرنگ مشترک برای تزریق مواد مخدر، خالکوبی، حجامت، تاتو، سوراخ کردن گوش، خدمات پزشکی و دندانپزشکی در محلهای نامطمئن و با وسایل آلوده، دریافت خون یا عضو اهدایی آلوده قبل از سال ۷۵، تماس پزشکان و کارکنان مراکز بهداشتی درمانی با خون فرد آلوده را از عوامل انتقال هپاتیت میباشد.
نکته: در موارد نادر از مادر آلوده به این ویروس بیماری به نوزاد در حین زایمان منتقل میشود. اگر کسی به ابتلای خود به هپاتیت سی مشکوک است از اهدای خون خودداری کند. شایعترین راه انتقال هپاتیت سی روش تزریقی است که بیش از ۵۰ درصد موارد را شامل میشود. انتقال این ویروس از راه جنسی نسبت به هپاتیت بی کمتر است. همچنین شیردهی نیز موجب انتقال این بیماری نمیشود.
علائم و نشانههای ابتلا به بیماری هپاتیت C
دو نوع هپاتیت سی وجود دارد. نوع اول هپاتیت سی حاد نامیده میشود و به معنی عفونت کوتاه مدت است. علائم این مرحله شبیه آنفلوآنزای خفیف است برخی بیماران علائم عمومی عفونت ویروسی مانند خستگی، دلدرد، درد عضلانی، تهوع، بیاشتهایی را نشان میدهند. نوع دوم هپاتیت سی مزمن است و فرد دچار عفونت جدیتر و طولانیتری میشود. بیشتر بیماران وارد مرحله مزمن میشوند ولی همچنان بدون علامت باقی میمانند. به همین دلیل در بسیاری از موارد دیده میشود که فرد تا ۱۵ سال یا بیشتر تشخیص داده نشده باقی میماند و به صورت اتفاق بعد از اهدای خون یا بررسی کامل پزشکی متوجه ابتلا به این بیماری میشود.
هپاتیت سی به آهستگی موجب آسیب کبد بیمار میشود. حدود ۸۵ درصد افرادی که وارد مرحله مزمن بیماری میشوند پس از ۲۰ تا ۳۰ سال یا بیشتر دچار آسیب شدید کبد و سیروز کبدی میشوند، قرمزی کف دستها، تورم شکم، پاها و صورت، تجمعی از عروق خونی زیر پوست، خونریزی واریسی، آسیب دستگاه عصبی و مغز از نشانههای سیروز کبدی هستند.