علل عمده کاهش آلبومین: آسیب کبدی، بیماری کلیوی، سندرم نفروتیک، سوء تغذیه، بیماری های التهابی و شوک. آلبومین در اکثر بیماری ها و اختلالات کاهش می یابد و به عنوان آزمایش غربالگری جهت تشخیص بیماری و ارزیابی وضعیت عمومی بدن در دوره ی درمان یا پیشرفت بیماری به کار می رود. سوء جذب یا دفع پروتئین از روده موجب کاهش آلبومین خون می شود. بنابراین سنجش آلبومین همراه با پره آلبومین به منظور ارزیابی وضعیت عمومی تغذیه ی فرد به کار می رود. علل عمده افزایش آلبومین: مصرف استروئید های آنابولیک، آندروژن ها، هورمون رشد و انسولین. تزریق سرم در حجم زیاد موجب کاهش کاذب آلبومین و دهیدراسیون موجب افزایش کاذب آلبومین می شود. آلبومین و میکروآلبومین مولکول های یکسانی هستند. پره آلبویمن، مولکول کاملا متفاوفت دارد و نشان دهنده ی وضعیت تغذیه ای بدن می باشد. پره آلبومین سریع تر از آلبومین تحت تاثیر تغذیه قرار می گیرد و برای ارزیابی وضعیت تغذیه بدن کاربرد بیش تری دارد